De identiteits politiek voorbij

Queer theorie geïntersekst

door Curtis E. Hinkle

I. De behandeling van intersex (hermafrodieten) is een veelzeggend voorbeeld van de maatregelen die de maatschappij heeft genomen om de heterenormatieve hegemonie (verplichte heteroseksualiteit) te handhaven.

A. De indeling van hermafrodieten die ons verdeelt in echte, en pseudo-hermafrodieten is een tekende reflectie van de wanhopige poging ons bestaan te wissen.

B. Door uit te gaan van de geslachtsklieren bij de toewijzing van de werkelijke sekse van een persoon, werden veel mensen die eerder onder de categorie hermafrodieten vielen, opeens ingedeeld als pseudo-hermafrodieten. Hierdoor kon de binaire sekse-indeling gewaarborgd blijven.

C. De huidige behandelingsmethoden die het lichaam verminken zodat het lichaam "geschikt" wordt voor heteroseksuele gemeenschap is een verdere stap/... op de heterosexistische politiek in stand te houden.

II. De grootste uitdaging waar intersex mensen zichzelf voor gesteld zien, is de willekeurige indeling van sekse en gender in twee categorieën

A. Er zijn niet slechts twee preëxistente sekse-categorieën. Mensen accepteren vaak dat gende een sociaal construct is, maar studies op het gebied van intersex toont aan dat sekse ook een sociale constructie is. Steeds meer delen van het lichaam worden "gesekst"—veel verschillende genen, de hersenen, zelfs vingerlengte.

B. Het probleem is, dat zodra er een verschil gevonden wordt, het in het bestaande willekeurige binaire systeem van mannelijk/vrouwelijk gepropt wordt, en volgens dit systeem genaamd wordt. Zelfs wanneer het duidelijk is dat er veelvoorkomende variaties en combinaties bestaan van alle verschillende "delen".

C. Hoe meer de wetenschap ontdekt over steeds meer onderdelen van het lichaam en het als mannelijk of vrouwelijk classificeert, hoe duidelijker het wordt dat de vooronderstelling dat mensen óf man óf vrouw zijn, absurd is.

III. Waarom hebben we het nodig om mensen in deze twee categorieën in te delen ?

A. Zelfs als het absoluut noodzakelijk zou zijn om mensen in te delen in maar twee sekse-categorieën, wie heeft dan het recht om te beslissen in welke categorie een interseks-persoon ’hoort’ ? Zou het niet logischer zijn dit te vragen aan de interseks-persoon zelf ?

B. Wat dat betreft, is het niet logischer deze vraag aan iedereen te stellen, en niet alleen interseks mensen ?

IV. Interseksualiteit is niet alleen een interseks onderwerp. Het gaat om mensenrechten, en het raakt ons allemaal omdat we in het huidige systeem allemaal verminkt worden ; het gaat niet alleen om mensen die geboren zijn met lichamen die professionals zien als atypische sekse.

V. Zouden we interseks moeten definiëren als mensen met een atypische sekse ?

A. Als we dat doen, dan maken we alleen maar een andere ’vaste’ identiteit die wordt gedefinieerd door dezelfde professionals die de heersende heteronormatieve hegemonie beheren.

B. interseks zou een manier moeten zijn om te bestaan, en een optie die voor iedereen beschikbaar is. Net zoals we niet een duidelijke vaste definitie hebben wat een man is, of wat een vrouw is, hoe kunnen we dan definiëren voor iedereen wat interseks is ?

C. Veel mensen binnen de interseks gemeenschap eisen dat we de mogelijkheid hebben om onszelf te benoemen als man of vrouw, ongeacht onze genitaliën. Als dat ons recht is, waarom zouden anderen dan niet ook datzelfde recht mogen hebben, inclusief de mogelijkheid om zichzelf te identificeren als interseks.

VI. OII is tegen de classificatie van interseks als een patholigische conditie. We zijn niet ziek omdat we interseks zijn.

A. Om interseks alleen als medische categorie te definiëren, gaat het doel voorbij, omdat dat impliceert dat het genezen moet worden. Waarom moet het genezen worden ? interseks is slechts één van de vele opties om het huidige binaire systeem te deconstrueren, een systeem dat ons allemaal onderdrukt. We verwelkomen iedereen die zichzelf identificeert als interseks, zowel als iedereen die zichzelf niet per se identificeert als interseks, om ons te steunen in onze strijd voor volwaardige mensenrechten.

VII. Het belangrijkste is dat we "mensen" mogen zijn, en dat we ons kunnen verhouden tot anderen als mensen. We verwelkomen de diversiteit die een integraal onderdeel is van de natuurlijke wereld.