Wij, de ondergetekenden, ondersteunen de leden van de Organisation Intersex International, in hun eisen dat :
- Het Internationaal Olympisch Comité (IOC) zijn voorwaarden dat vrouwelijke atleten met intersekse variaties hun varianten laten diagnosticeren en behandelen, laat varen.
- Het IOC de bovengenoemde atleten, bekend als intersekse vrouwen, toestaat om als vrouwen deel te nemen zonder diagnostiek of "behandeling" te moeten ondergaan.
- Het IOC, de pers en medici vrouwen met intersekse variaties benoemen als "intersekse vrouwen" en niet als "vrouwen met stoornissen van de geslachtsontwikkeling."
Mensen met atypische inwendige en/of uitwendige geslachtskenmerken worden gewoonlijk en vanouds benoemd als "intersekse mannen" of "intersekse vrouwen". OII is de grootste wereldwijde organisatie van intersekse mensen, met meer dan drieduizend leden uit alle continenten, Antarctica uitgezonderd. Al onze leden verwerpen de terminologie "disorders of sex development / stoornissen van de geslachtsontwikkeling" die het IOC hanteert om ons te beschrijven. Deze terminologie die ons in 2006 werd opgelegd door een groep van hoofdzakelijk medici zonder enige rekening te houden met onze inzichten, medicaliseert onze verschillen zoals niet eerder andere benamingen deden.
Er is een vraagstuk ontstaan over in hoeverre intersekse atleten werkelijk vrouwen zijn, hetgeen wij bevestigen met ja, zij zijn vrouwen. Zoals alom waar te nemen, bestaat er een spectrum van mannelijkheid en vrouwelijkheid tussen mannen en vrouwen, zelfs tussen hen zonder intersekse varianten. En binnen het hedendaagse wettelijke systeem is men ofwel man ofwel vrouw. Intersekse volwassenen die niet wettelijk man zijn, zijn wettelijk vrouw en moeten dan ook dezelfde rechten en privileges als alle andere vrouwen worden toegekend. Zij behoren zonder onnodige medische "behandeling" die hen als vrouwen doet gelden, aan sportevenementen te kunnen deelnemen.
Het IOC beweert "dat de gezondheid van de atleten gevaar loopt zonder behandeling van hun stoornis" [1] hoewel slechts een zeer klein percentage van vrouwen met intersekse varianten gezondheidsproblemen ondervinden die verband houden met hun variatie. Sommigen hebben "zoutverlies-syndroom" en sommigen hebben inwendige testes die mogelijk carcinogeen kunnen zijn. Beide risico’s kunnen worden onderzocht en, indien nodig, behandeld.
Echter, het IOC verklaart "Zij die instemmen met behandeling zullen mogen deelnemen. Zij die weigeren ... zullen worden uitgesloten" [2] Zodoende is niet gezondheid de werkelijke reden voor "diagnose" en "behandeling". Zou dat wel het geval zijn, dan zou het IOC eisen dat alle vrouwelijke atleten "behandeld" worden, immers, vrouwen met ovaria lopen het risico op eierstokkanker.
Het IOC omkleedt zijn eisen bedrieglijk als een gezondheidskwestie om het feit te verhullen dat het vrouwen uitsluit van welke hij oordeelt dat zij té mannelijk zijn en hen te dwingen dat te "repareren" d.w.z. hun "mannelijke kenmerken" te "feminiseren", teneinde te mogen deelnemen. Wij achten dit verbazingwekkend discriminerend.
Het vraagstuk dat intersekse vrouwelijke atleten oproepen, is er een van "eerlijkheid". Maar, zoals velen hebben betoogd, oneerlijke lichamelijke voordelen zijn inherent aan sport. Mannen met een laag testosterongehalte maken sinds het ontstaan van fysieke sport weinig kans op het winnen van een medaille, zonder dat zij oproepen om hun rivalen van competitie uit te sluiten. De enige, eerlijke oplossing voor het IOC is de lichamelijke talenten van "mannelijke" vrouwen toe te juichen en niet te reguleren, precies zoals het de talenten van mannen viert.